DWORZEC WARSZAWA POWIŚLE, Lata 70
Technika : gwasz/akwarela,wymiary pracy : 29,7cm x42 cm,rok powstania 2023,praca sygnowana , certyfikat oryginalności. Praca inspirowana własną fotografią.
Jeden z najpiękniejszych fragmentów Warszawy. Otoczony zielenią parków, kameralny dworzec kolejowy Warszawa Powiśle. Jego modernistyczna, prosta sylwetka wkomponowana w dwupoziomową przestrzeń przedzieloną skarpą wiślaną tworzy niezapomniany, kojący klimat. Pamiętam z dzieciństwa niewielki strumyk ludzi podążających pojedynczo do kasy dworca umiejscowionej w przeszklonej rotundzie z owalną kopułą u stóp skarpy. Już przy wejściu do niej,
z daleka widoczna była charakterystyczna żółta tablica z rozkładem jazdy pociągów podmiejskich. Bilety, szare kartoniki z czarnym nadrukiem umieszczone i posegregowane kierunkami w specjalnej, drewnianej szafie sprzedawała schludna bileterką. Wszystko było wbrew pozorom bardzo racjonalne
i zadbane. Zaopatrzeni w bilety pasażerowie udawali się przeszklonym korytarzem schodów na górę skarpy, gdzie znajdował się niewielki dwutorowy peron. Tam już niczym na dachu świata, rozciągał się widok na piękna panoramę Powiśla, z praskiej strony wąskim wiaduktem śród zieleni wpadały kolejne żółto-niebieskie wagoniki kultowego EN-57, najdłużej produkowanego pojazdu szynowego na świecie, rodem z wrocławskiego Pafawagu. Z tego słonecznego peronu jeździliśmy na biwaki do podmiejskich lasów, a z głośnika tranzystora słychać było przesłanie zespołu 2+1.
Więc chodź, pomaluj mój świat, na żółto i na niebiesko,
Niech na niebie stanie tęcza, malowana twoją kredką.
Obraz na podstawie archiwalnej fotografii Jerzego Szeligi z lat 70.
