Jerzy Nowosielski (urodził się w 1923 r. w Krakowie, zmarł 2011 r.w Krakowie).
Kobieta jest symbolem Kościoła, a cerkiew i akt są do siebie podobne. Kształty barokowych kopuł przypominają kształt kobiecego ciała. Cerkiew i kobieta to królestwo boże na ziemi.
Jerzy Nowosielski to nie tylko jeden z najciekawszych polskich malarzy współczesnych, rysownik, scenograf autor wielu prac teoretycznych o ikonie i malarstwie, ale też wybitny myśliciel i teolog prawosławny. Dekorując ściany wielu kościołów i cerkwi, jest Jerzy Nowosielski jednym z bardzo niewielu, jeśli nie jedynym Artystą współczesnym, który pozostawił po sobie dzieła monumentalne i zarazem głęboko religijne.
W latach 1962-1993 pracował w ASP jako etatowy nauczyciel akademicki. Tytuł naukowy profesora zwyczajnego otrzymał w 1985 roku. W 1996 roku wspólnie z żoną Zofią założył Fundację Nowosielskich, której celem jest wspieranie wybitnych osiągnięć kultury polskiej poprzez przyznawanie stypendiów i dorocznych nagród. W 2000 roku został uhonorowany tytułem doctora honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego
Od I połowy lat 1940-tych. do ostatniej dekady XX w. malował Nowosielski obrazy świeckie, sztalugowe o zróżnicowanej tematyce: obrazy figuratywne martwe natury, pejzaże oraz obrazy abstrakcyjne. Z wielkim wyczuciem łączył cienką czarną kreskę wyodrębniającą figury z czystym, świetlistym kolorem, którego natężenie daje często efekt wewnętrznego świecenia formy.
Obydwa nurty: abstrakcyjny i figuracyjny, rozwijał Artysta w swojej twórczości równolegle. W figuracjach od pocz. lat 70. miał tzw. okres obrazów białych i czarnych (czarne akty). W pejzażach w latach 70., 80., 90. XX wieku przechodził tzw. okres zielony (serie zielono-błękitnych, zgeometryzowanych pejzaży z cerkwiami).
Prace malarza pokazywano nie tylko na wielu wystawach indywidualnych oraz – regularnie – na ekspozycjach prac członków Grupy Krakowskiej, ale również na historycznych wystawach zbiorowych jak: Metafory (Warszawa 1962), Festiwale Polskiego Malarstwa Współczesnego (Szczecin, od 1962), Festiwale Sztuk Plastycznych Porównania (Sopot, od 1965), Voir et concevoir (krakowskie Sukiennice 1975, na którą namalował jedno ze swoich najwybitniejszych dzieł – panoramiczną kompozycję Villa dei Misteri), Romantyzm i romantyczność w sztuce polskiej XIX i XX wieku (Warszawa 1975, Katowice 1976), pokazach organizowanych w latach 80. w ramach ruchu kultury niezależnej oraz ich podsumowania: Dotyk. Ikonografia lat 80. w twórczości plastycznej środowiska krakowskiego, Epitafium i siedem przestrzeni, (obie z 1991), wystawie Jerzy Nowosielski, Mikołaj Smoczyński, Leon Tarasewicz (Warszawa 1997) i W poszukiwaniu Autentyku (Lublin 2002). W 2003 r. w Warszawie odbyła się retrospektywna wystawa gromadząca ok. 600 dzieł Artysty.
Artysta reprezentował Polskę na Biennale w Wenecji (1956) i w São Paulo (1959). W roku 1960 jego obraz Wiolonczelista został wytypowany do nagrody Solomona Guggenheima w Nowym Jorku.
Jerzy Nowosielski był wielokrotnie nagradzany. Jest laureatem Nagrody II (1962) i I stopnia (1973, 1981, 1997) Ministra Kultury i Sztuki, Nagrody im. Władysława Pietrzaka (1967); otrzymał Srebrny Wawrzyn Polskiego Komitetu Olimpijskiego za cykl obrazów Pływaczki (1973), Złoty Krzyż Zasługi (1976), Nagrodę im. Brata Alberta (1977), Nagrodę Fundacji im. Alfreda Jurzykowskiego (1981), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1981), Nagrodę Państwową I stopnia (1984), Nagrodę im. Jana Cybisa (1988), Medal Anny Kamieńskiej (1992), Nagrodę Wielką Fundacji Kultury (1994), Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski (1998), Nagrodę im. Witolda Wojtkiewicza (1999; nagrodę przyznaje Zarząd Okręgu ZPAP w Krakowie), Srebrny Medal Cracoviae Merenti (1999) oraz najwyższe odznaczenie cerkwi prawosławnej w Polsce – Medal św. Marii Magdaleny II stopnia (1985).
