Łódź-Pałac Poznańskiego
Praca inspirowana fotografią.
Pałac Izraela Poznańskiego Łodzi. Łódzki przemysłowiec Izrael Kalmanowicz Poznański zakupił w 1877 r. posesję u zbiegu ulic Ogrodowej i Zachodniej, celem wybudowania dla swojej rodziny reprezentacyjnej siedziby. Na architektoniczny kształt obiektu wpływ miało kilku architektów, ponieważ pałac ulegał rozbudowom przez kilka lat, aby uzyskać swą świetność w neobarokowym stylu. Pierwotny projekt autorstwa Hilarego Majewskiego, został rozwinięty później przez Adolfa Zelingsona i Franciszka Chełmińskiego. Budynek oparty na planie litery L, z ogrodem na zapleczu. Oczywiście, jak większość siedzib przemysłowców, ta również znajdowała się w sąsiedztwie imponującej rozmiarem fabryki Poznańskiego. Najokazalszą jest część południowa budowli, zwieńczona wypiętrzonymi, kopulastymi dachami, zdobiona figurami – alegoriami przemysłu. Poznański był jednym z trzech najpotężniejszych przemysłowców w Łodzi, ale zarazem, bodaj najgorzej opłacającym pracowników. Źródła podają że płacił najmniejsze stawki, a zegar fabryczny wskazujący początek pracy cofnięty był o 15 minut. Ambicją Poznańskiego było prześcignąć majątkiem potęgę Karola Scheiblera. Choć fortuna fabrykanta była ogromna, nie udało się osiągnąć majątku większego aniżeli posiadał Karol Scheibler, ale pałac wybudował okazalszy i bardziej reprezentacyjny. Niestety finalnego efektu nie doczekał. Zmarł w 1900 r., a przebudowy dokończono w 1903 r. Obecnie budynek zwany „łódźkim Luwrem” jest siedzibą Muzeum Miasta Łodzi.
